Een paar weken geleden nam een interieurstyliste/editor van Libelle contact met me op omdat ze mijn doppengordijn op internet had zien staan. Ze was bezig met een artikel over het hergebruiken van plastic en zou graag mijn doppengordijn gebruiken voor de fotoshoot.
Ook vond ze de paarse flessenkop die ik een paar jaar geleden gemaakt had leuk voor het artikel.
Ik was natuurlijk enthousiast, mijn gemaakte spullen in een tijdschrift dat leek me echt heel leuk! Ik ben als een razende aan de slag gegaan want ze had het binnen twee dagen nodig en het gordijn had nog niet de goede afmetingen. Alle slierten waren ongeveer 10 centimeter te kort en het was ook nog niet breed genoeg dus ik moest ongeveer 6 slierten bij maken. Ik ging dus aan de slag met de doppen en was er twee dagen behoorlijk druk mee. Mijn doppen waren op een gegeven moment op en ik heb (geheel tegen mijn hergebruik-principes in) zelfs nog wat water en limonadeflessen gekocht om genoeg te hebben. Anna vond het niet erg, kon ze zich eens te buiten gaan aan allerlei prikdrankjes.
Ik heb alle slierten vastgemaakt aan een laken zodat ze niet door de war zouden raken als ik ze in de doos zou stoppen. Het gordijn kwam af en ik heb het op tijd verstuurd naar de Libelle. In week 20 zou het artikel in het blad verschijnen. Spannend.
Toch kreeg ik een tijdje later een e-mail van de desbetreffende styliste dat de fotoshoot goed was gegaan maar dat de hoofdredacteur het artikel niet had goedgekeurd. Het onderwerp hergebruiken van plastic zou niet goed aansluiten bij het lezerspubliek van Libelle. Het zou “te jong” zijn! Zij zelf en haar collega’s vonden het natuurlijk ook heel jammer. Zij hadden er ook tijd en energie ingestoken maar zij konden er niets aan doen. Zo werkt blijkbaar de tijdschriftenwereld.
Inmiddels heb ik mijn gordijn weer teruggestuurd gekregen en het hangt weer in mijn woonkamer, ietsje langer en breder dan het eerst was dus dat staat best leuk. Maar het is een enorme tegenvaller dat ik al die moeite voor niets heb gedaan zonder dat de foto’s in het blad komen te staan. Ik had het zo leuk gevonden om mijn eigen doppengordijn in een tijdschrift te zien.
Daarnaast vind ik het onzin dat de lezeressen van Libelle te oud zouden zijn voor een artikel over het hergebruiken van plastic. Niemand is te oud om te recyclen of iets te lezen daarover lijkt mij. Is recyclen te hip? Maar niemand is toch te oud om hip te zijn? Ik zou me geloof ik aangesproken voelen als ik een Libelle-lezeres zou zijn, wat nou te oud?! Maar ja, ik lees de Libelle dan ook niet, daar zal ik met mijn 41 jaar waarschijnlijk nog te jong voor zijn?
blijmetkleur 